Nieuws | 11 november 2024
Actie tegen verspilling van medische hulpmiddelen
Lees meer
Inhoudsopgave
“Ik had een mevrouw met longkanker in het palliatieve traject. Haar huisarts ging met vakantie. Mijn samenwerking met die huisarts is zo goed dat ik het vertrouwen in zo’n situatie krijg. We bespreken voor zijn vertrek een plan van aanpak en ik onderhoud intensief contact met deze patiënt. Pleeg in de ochtend een telefoontje hoe de nacht is geweest. Dat schept een zorgband. De laatste twee dagen ging deze mevrouw naar het hospice. Aan het einde van de uitvaart werden de huisarts en ik bedankt voor de goede zorg.”
Linda Jonkers, 42 jaar, gedreven apotheker met speerpunt palliatieve zorg. Ze hoeft niet de beste te zijn, maar wil wel bij de beste tien procent horen. Die gedrevenheid? Die werkt aanstekelijk. Thuis is ze als moeder van drie kinderen sportief en wil ze gezond blijven. Zakelijk heeft ze met haar Service Apotheek Maasdorpen in Limburg een groot verzorgingsgebied met 11.500 patiënten. Verdeeld over zeven kleine kernen.
“Ik wilde geneeskunde studeren, maar werd uitgeloot. Na een half jaar farmacie studeren in Utrecht was ik verkocht. Met Suzan Woltermann zat ik altijd op de eerste rij. We genoten van onze studententijd. Ik zit nu 18 jaar in het vak.”
“Direct na de diagnose van een patiënt loopt de huisarts bij mij binnen om mij te informeren. Als de patiënt komt met een recept voor pijnstilling of andere medicatie, weet ik al van de hoed en de rand. Ik nodig de patiënt uit voor een gesprek in de spreekkamer om de medicatie goed toe te lichten. Het is bijvoorbeeld essentieel dat we als apothekers en assistenten de taboes rond morfine wegnemen. Er is veel onwetendheid bij de patiënt of diens mantelzorger. Dat er geen maximale dosering aan morfine zit, maar wel aan diclofenac, moet je mensen vertellen. Geef aandacht, voorkom angst en onnodig lijden: dat is palliatieve zorg. Zo bezoeken we de patiënten thuis voor uitleg als ze een pijnpleister krijgen. Die eenvoudige handeling heeft een belangrijk neveneffect: het werkt drempelverlagend en relatieversterkend.”
“Als je aan het einde van een uitvaart een welgemeend dankjewel krijgt voor de geleverde zorg. Dan heb je iets goed gedaan”
“Zorgverzekeraars hebben veel te weinig inzicht in wat wij doen. Bijvoorbeeld de casus die ik noemde van die mevrouw met longkanker in het palliatieve traject. De begeleiding kost veel tijd en daar krijg je niets voor. Om die reden doen veel apothekers dit niet. Maar ik kies bewust niet voor het label distributieloket!”
“Vorig jaar heb ik de zorgverzekeraar uitgenodigd voor een gesprek met een patiënt. Ik wil graag dat de zorgverzekeraar hoort wat het preferentiebeleid in de praktijk betekent. Het resultaat na twee uur discussie? De patiënt is in ieder geval niet geholpen…”
Linda is sterk voorstander van een abonnementstarief. Dan kan een patiënt in een categorie geplaatst worden. Zo kan de apotheker voor palliatieve zorg een rechtvaardig tarief krijgen. Het voordeel voor de patiënt volgens Linda? Er is aandacht en niemand hoeft onnodig te lijden.
“Voor het ziekenhuis. Als patiënten in de tweedelijn uitbehandeld zijn, dan vallen ze vaak in een zwart gat. Ik had laatst een meneer die was uitbehandeld. Het ziekenhuis verwijst de patiënt dan terug naar de eerstelijn. Deze man had behoefte aan psychosociale ondersteuning en in het ziekenhuis was een wachttijd van zes weken. Kansloos natuurlijk. Wat een eenzaamheid ervaart zo iemand dan. Hij heeft een arm om zich heen nodig en wel snel. Ik kwam bij toeval met deze meneer in contact en hoorde over zijn ellende. Ik ben daarop meteen gaan bellen met de huisarts en heb de POH direct ingeschakeld: hij heeft nu hulp! Het ziekenhuis laat op dit vlak steken vallen. Die overdracht van ziekenhuis naar huisarts laat je toch niet aan de patiënt over?”
“Zorgverleners en zorgverzekeraars: laten we met goede, erkende palliatieve zorg gezamenlijk onze maatschappelijke verantwoordelijkheid nemen!”
Gepubliceerd op: 13 juni 2018
