Nieuws | 11 november 2024
Actie tegen verspilling van medische hulpmiddelen
Lees meer
Inhoudsopgave
“Mijn vader zei: Ad, jongen, jij mag gaan studeren. Ik had geen idee wat ik wilde dus ik kreeg een studiegids op school, op alfabetische volgorde. Accountant leek me niets: tien jaar studie. Apotheker dan maar? En zo geschiedde”. In 1954 vertrekt Ad (op de fiets!) van Helmond naar Utrecht. Een rustig stadje. Met een bijbaantje in de catering en een kamer voor 20 gulden voltooit hij daar tien jaar later de opleiding Farmacie.
De start van zijn carrière vindt plaats in het Diaconessenhuis in Eindhoven. “Ik moest een ziekenhuisapotheek opzetten en de directeur zei tegen mij ‘je bent 24 uur per dag in dienst’. Die overgave aan het werk heb ik al vroeg geleerd en is nooit meer verdwenen. Tot aan mijn pensioen heb ik daar met veel genoegen gewerkt en zoals destijds kunnen patiënten mij nog steeds dag en nacht bellen.”
“Bijzonder is dat ik de mogelijkheid kreeg om onderzoek te doen aan de Universiteit in Groningen dat tenslotte leidde tot de titel doctor in de geneeskunde. Dat is nog wel een speciaal verhaal...” Met een glimlach en soms zoekend om de tijdlijn op een rij te krijgen vertelt Ad over zijn promotieonderzoek. Over een internist die hem vertrouwen geeft en hoe hij als Brabander vrienden maakt met de Noorderlingen.
“Het promotiefeestje móest in Groningen zijn. Maar dan wel met de medische staf en de verpleging van het ziekenhuis uit Eindhoven erbij, en natuurlijk vrienden en familie. Wat denk je? Ik regelde een trein! Ik heb letterlijk de directeur van de Nederlandse Spoorwegen gebeld en gezegd dat ik met 400 man vanuit Eindhoven op en neer naar Groningen wilde reizen. Met een privétrein! En dat kon, buiten de gewone dienstregeling om. Dat is vandaag de dag onmogelijk natuurlijk.”
Tijdens de jaren die volgen leert Ad het wereldje van zowel ziekenhuis- als openbare farmacie goed kennen. Hij is een wandelende encyclopedie, met kennis over medicijnen maar ook met een netwerk van collega’s die tot op de dag van vandaag bekend zijn in de Mosadex-kringen. Nog zo’n mooi verhaal: “In het ziekenhuis kreeg ik twee studenten onder mijn hoede. Tegen mijn advies in ging één van hen de industrie in. En dat was Ludwig Castelijns, nu directeur van Mosadex Groep.”
“Een wandelende encyclopedie, met kennis over medicijnen maar ook met een netwerk van collega’s”
Zeker niet! In zijn studententijd is zijn liefde voor hardlopen geboren. “Op oude schoenen finish ik mijn eerste wedstrijd als vierde. Uiteindelijk ben ik 12 jaar lid geweest van Hellas atletiekclub en heb records op mijn naam staan. In 1964 werd ik bij het Nederlands kampioenschap marathon in Vlissingen vierde in een tijd van 2 uur en 48 minuten.” Zijn hardloopschoenen? Die zijn inmiddels ingewisseld voor wandelschoenen. Bewonderenswaardig: hij loopt dit jaar zowel de Belgische Dodenmars in Bornem (100 kilometer) en de Kennedymars in Waalwijk (80 kilometer) uit, als oudste deelnemer.
“Ik ben een eigenwijze man maar gelukkig getrouwd en we hebben een samengesteld gezin met zes kinderen. Mijn eerste vrouw is overleden aan borstkanker. Of ik mijn kinderen het apothekersvak heb meegegeven? Nee, ze zijn hun eigen weg gegaan en het is mooi om dat te volgen.”
In 1998 gaat Ad met pensioen. Dat werd tenslotte van hem verwacht. “Maar het zit me direct niet lekker. In 2000 belt Gerben Klein Nulent; hij heeft een klus voor me. Verheugd maar sceptisch vraag ik ‘je weet toch hoe oud ik ben?’. Met goedkeuring van de inspectie en de zorgverzekeraars ga ik voor Gerben aan de slag. Via via kom ik later in Elsloo terecht. De cirkel is rond wanneer ik het telefoonnummer van Ludwig krijg.
Naast Jan de Groot, apotheker van Apotheek Voorzorg, was ik apotheker bij ApotheekZorg in Elsloo en nu dus in Sittard en Bladel. Ze mogen me iedere dag naar huis sturen, als het niet meer gaat. Maar tot die tijd doe ik mijn ding, zeker als de assistentes zeggen ‘die Ad ziet ook alles bij de receptcontroles’. Met veel waardering voor mijn collega’s en de assistenten waar ik niet zonder kan. En met bewondering voor de nieuwe generatie apothekers, die ik oproep op te treden als geneesmiddelenspecialist. Want dat is het mooiste beroep dat er bestaat!”
Gepubliceerd op: 11 december 2019
